Utwór W stronę Bacha jest poetyckim metatekstem o opowiadaniu historii, który powstał w trakcie prac nad scenariuszem filmu Pawła Pawlikowskiego o Janie Sebastianie Bachu. Poemat ten stanowi zapis ćwiczeń współczesnego intelektu i wyobraźni pragnących pojąć i pochwycić fenomen: zupełnie zwykłe życie kompozytora i jego niezwykły owoc – muzykę. Kto ją pisze? Gdzie jest jej źródło? Skąd pochodzi sztuka, która wykracza poza ludzkie doświadczenie, jest ponad czasem, wydaje się ponad/poza światem i życiem, wymyka się intelektowi i wyobraźni? 

 

Eliza Borkowska, wstęp

 

​

 

​

Ten tekst jest dokładnie tym, co potrzebowałam przeczytać; coś tak bezinteresownego i głębokiego. Piotr uchwycił coś bardzo prawdziwego, również z rytmu i treści muzyki Bacha. Ostatnio słuchałam w kółko płyty z nową wersją Klawesynu dobrze temperowanego Bacha i cały czas mi ta muzyka brzmiała w głowie w trakcie lektury. Dziękuję!

 

Agnieszka Holland 

​

​

 

 

Poemat Piotra to intymny zapis doświadczenia scenarzysty, który w namyśle nad postacią staje się nią. Glenn Gould, jeden z największych interpretatorów Bacha, wyznał kiedyś, że musi dystansować się, jednocześnie będąc w pełni zaangażowanym w swoją grę. Często wolną ręką dyrygował tematem prowadzonym przez drugą. Piotr idzie tą samą drogą. Myśląc Bachem, bohaterem przyszłego scenariusza, jednocześnie chce panować nad tym doświadczeniem, moderować je. Jest to zapewne istota każdej narracyjnej twórczości, tutaj uchwycona w lirycznym zapisie. Czyni to W stronę Bacha zupełnie oryginalną i godną polecenia lekturą dla każdego, kto zmierza do odkrywania postaci, czyli opowiadania jej emocjami.

 

Grzegorz Łoszewski

 

 

 

 

Polecam.

 

Paweł Pawlikowski